یادداشت| یلدا؛ روایت روشنترین شبهای ایثار در دل تاریکیها
شب یلدا، در فرهنگ ایثار و شهادت، تنها یک آیین کهن نیست؛ روایتی است از صبر، دلتنگی و روشنی دلهایی که در بلندترین شبها، چراغ امنیت و آرامش این سرزمین را روشن نگاه داشتند. یلدا، شب قصههای ناتمام شهدا و مادران چشمانتظار است.
به گزارش نوید شاهد البرز؛ یلدا که میرسد، تاریکی معناي دیگری پیدا میکند؛ دیگر فقط طول شب مهم نیست، بلکه عمق صبری است که در دل فرزندان شهدا، مادران چشمبهراه و جانبازان سرافراز خانه کرده است. شبی که برای بسیاری با انار و قصه میگذرد، برای خانوادههای ایثار و شهادت، یادآور شبهایی است که با اشک، دعا و امید به صبح همراه بود. در این شب، روایت حماسههایی زنده میشود که امنیت امروز ما را رقم زدهاند.
شب یلدا فقط بلندترین شب سال نیست؛
برای ما، بلندای صبری است که در دل تاریخ ایستاده است.
یلدا، غصهی خاموش دلِ فرزند شهیدی است که هرگز دستهای پدر را لمس نکرد،
اما قامتش با نام پدر راست شد.
یلدا، روایت مادری است که قصههای گرم ایرانی را
برای کودکانی میگوید که چشم به راهِ دری ماندهاند
که سالهاست دیگر کوبیده نمیشود.
یلدا مزین است به سرفههای جانبازی
که هر نفسش یادگاری از روزهای آتش و ایمان است،
و آغشته به اشک مادری
که هنوز باور نکرده پسرش از جبهه برنگشته،
و هر شب را به امید صبحی دیگر به پایان میبرد.
اگر یلدا در چله سرد زمستان جشن شد،
به برکت ایثاری بود
که در تاریکترین شبها
در برابر دشمن ایستاد و وطن را روشن نگه داشت.
چه بسیار شبهایی که رزمندگان،
یلدای خود را با پرواز همرزمانشان صبح کردند،
و هر شهادت، شبی را کوتاه کرد
تا ما در امنیت، آرام بخوابیم.
یلدای ما، وامدار همان شبهاست؛
شبهایی که با خون روشن شد
و به صبحِ عزت رسید.
یاد شهدا،
گرمابخش بلندترین شبهای این سرزمین است.
یادداشت از نجمه اباذری
انتهای پیام/
